ΣΟΥΖΑΝΑ 

    Περπατώ μέσα στο δάσος. Μ’ ακολουθούν το σκυλί μου, το μικρό μου γουρούνι κι αμέτρητα εγγόνια. 

   Πουλιά πέφτουν ολοένα από τον ουρανό. Διαλέγω τα άσπρα και τα χώνω στην τσέπη μου. Προχωρώ αγέρωχος μέσα στο λήθαργό μου. Με συντροφεύουν τα παιδιά, το σκυλί, το γουρούνι. 

   “Σουζάνα”, φωνάζω του σκυλιού, “έλα κοντά μου”. 

   Στη στιγμή το γουρούνι, που το είχα χάσει απ’ τα μάτια μου, ακούγοντας τ’ όνομά του, πετιέται μέσ’ απ’ τα φύλλα, τρέχει καλπάζοντας και κυλιέται ανάσκελα στα πόδια μου. Του χαϊδεύω -όπως μου γυρεύει- την κοιλιά. 

   Μου το λέγαν και δεν το πίστευα. Το γουρούνι είναι πιο πιστό ζώο από το σκυλί. 

Ε.Χ. Γονατάς, Το βάραθρο, εκδ. ΣΤΙΓΜΗ